BY-e PERIKLIS
Κυριακή 17 Νοεμβρίου, η ημέρα φαίνετε καλή, ηλιόλουστη, αν και κάνει λίγο κρύο. Στην ατμόσφαιρα αν και είναι νωρίς και δεν κυκλοφορούν ούτε πολλά αυτοκίνητα ούτε πολλοί άνθρωποι, υπάρχει μία ενεργητικότητα, τα μόρια του αέρα διαχέονται ηλεκτρισμένα, ζωτικά. Στην γωνία Σκουφά και Ομήρου , αρχίζει η διαδρομή μας. Τα κτίρια και τα καταστήματα στέκονται με μια αίσθηση άνεσης, στην πλειονότητα τους προσεγμένα. Ορισμένα παρουσιάζονται μόνο μέσα από ευθείες γραμμές ενώ άλλα συνταιριάζουν την αισθητική του τετραγωνισμένου με διακριτικές καμπύλες. Στη Σκουφά και Μασσαλίας βρίσκεται και ο εκδοτικός οίκος μέλισσα . Στην βιτρίνα του, μου τραβάει την προσοχή ένα βιβλίο με τίτλο «Rituals of hospitality» , επειδή βρήκα ενδιαφέρουσα την επιλογή της λέξης rituals, τελετουργία . Η φιλοξενία ως τελετουργία αποκτά μια ιερή υπόσταση. Κατηφορίζοντας την οδό Μασσαλία, υπάρχει μια αίσθηση ησυχίας, σαν να υπάρχει ένα διάφανο πεδίο, που κρατάει την ενέργεια των κτιρίων προστατευμένη. Ίσως σε αυτό να συμβάλουν οι μεγάλες και επιβλητικές εξώπορτες, δίνοντας έτσι κύρος και μια αίσθηση μυστικότητας. Διασχίζουμε την οδό Σόλωνος και περπατάμε στον πεζόδρομο που περνάει δίπλα από την εκκλησία των αγίων Αναργύρων και την νομική σχολή, η οποία παραμένει κλειστή και την οποία διακοσμούν πανό με κόκκινη μπογιά, σε μια προσπάθεια να διασωθεί η δημόσια και δωρεάν παιδεία. Στην πλατεία που φιλοξενεί τις προτομές του Κωνσταντίνου και Ελένης Ουράνη και κάποιων άλλων. Άστεγοι βρίσκουν ένα μέρος για να ακουμπήσουν τα όποια υπάρχοντά τους και να περιμένουν τον χρόνο να κυλήσει. Διασχίζοντας τον πεζόδρομο αυτό νιώθεις μια γλυκόπικρη γεύση. Νιώθεις πως όταν τα κτίρια κατασκευάστηκαν απέπνεαν κάτι το σπουδαίο και αρχαιοελληνικό στην αρχιτεκτονική τους. Τώρα η ατμόσφαιρα αναδύει μια αίσθηση αποσύνθεσης και παρακμής. Εδώ βρίσκεται επίσης το μουσείο και κέντρο μελέτης του ελληνικού θεάτρου. Περνάμε την οδό Ακαδημίας και συνεχίζουμε στην οδό Ρ. Φεραίου . Βλέπουμε τα μεγαλοπρεπή κτίρια της εθνικής βιβλιοθήκης και της ακαδημίας των επιστημών των γραμμάτων και των καλών τεχνών , που ιδρύθηκε στις 18 Μαρτίου του 1926. Το πρώτο προεδρείο της ακαδημίας μάλιστα αποτελούνταν από τους Φωκίων Νέγρη, Γεώργιο Χατζηδάκη, Σίμο Μένανδρο , Κωστή Παλαμά, Γεώργιο Δροσίνη. Το κτίριο της οποίας αποπνέει την αρχαιοελληνική μεγαλοπρέπεια και απηχεί την ακαδημία του Πλάτωνος. Διασχίζουμε την Πανεπιστημίου και περνάμε στην πλατεία Κοραή . Εδώ μεγάλα κτίρια διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών περιβάλλουν την πλατεία και η στοά Κοραή που τώρα στεγάζει διάφορα καφέ και καταστήματα . Το κτίριο που στεγάζεται τώρα η στοά, ανήκε στην εθνική ασφαλιστική και λίγο αφότου ολοκληρώθηκε επιτάχτηκε από τους ναζί το 1942 για να στεγαστεί η κομμαντατούρ. Περνάμε τη σταδίου, απέναντι στην πλατεία Κλαυθμώνος . Παλαιότερα ονομαζόταν πλατεία των κήπων του παλαιού παλατιού, πλατεία νομισματοκοπείου, πλατεία του κήπου του υπουργείου οικονομικών , πλατεία 25ης Μαρτίου, πλατεία δημοκρατίας, καθώς πλατεία εθνικής συμφιλιώσεως, ονομασία που έχει και το γλυπτό στο κέντρο της, « εθνική συμφιλίωση» παρουσιάζει τρεις φιγούρες ανθρώπινες ύψους 8 μέτρων που συσπειρώνονται και υψώνουν το χέρι τους ψηλά, σε κάτι ανώτερο, κάτι το ιδανικό. Ανεβαίνουμε τη Σταδίου και περνάμε έξω από την Παλιά Βουλή. Έξω από τη βουλή βρίσκεται το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και μια προτομή του Χαρίλαου Τρικούπη και μία φράση του: η Ελλάς θέλει να ζήσει και θα ζήσει. Συνεχίζουμε στην οδό Κολοκοτρώνη και μεταβαίνουμε σε μια άλλη πλευρά της πόλης. Τα κτίρια βρίσκονται κοντά μεταξύ τους και απέναντι, η περιοχή διατηρεί την εντύπωση των παλαιότερων χρόνων . Υπάρχουν, επίσης κτίρια ερειπωμένα αλλά και μια ποικιλία καταστημάτων που παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη αισθητική. Περνάμε την Αιόλου και φτάνουμε στην Αθηνάς. Η οδός αυτή μου δίνει την εντύπωση της βρωμιάς στον χώρο. Τα περισσότερα κτίρια θυμίζουν κάτι το φθαρμένο. Στην πλατεία Μοναστηρακίου, χορευτές του δρόμου , πλανόδιοι πωλητές , περαστικοί και άλλοι που περιμένουν τον φίλο τους ή το ραντεβού τους. Συνεχίζουμε στην Ερμού και περνάμε στον δρόμο με τους πλανόδιους πωλητές που πουλάνε ότι μπόρεσαν να βρουν, ρούχα, παπούτσια μεταχειρισμένα και μη, μικροσυσκευές, βιβλία, δίσκους, ότι τέλος πάντων μπόρεσαν να ξετρυπώσουν, ελπίζοντας πως κάποιος θα τα αγοράσει. Καθώς προχωράμε συνεχίζουμε και συναντάμε πιο οργανωμένα παλαιοπωλεία από γραμμόφωνα, κεντήματα σε κορνίζες, βιβλία , μπιζού και διακοσμητικά αντικείμενα . Ο δρόμος σφύζει από ζωή και κινητικότητα. Οι περισσότεροι εδώ μοιάζουν ταλαιπωρημένοι , άνθρωποι χαμηλής μόρφωσης που ψάχνουν έναν τρόπο να εξασφαλίσουν χρήματα. Εντελώς ενστικτωδώς το μάτι μου πέφτει σε ένα βιβλίο που τιτλοφορείτε ως ΝιζΊνσκι της Ρομολα Νιζινσκα , τίποτα δεν είναι τυχαίο υποθέτω. Φθάνουμε τελικά στην πλατεία αγίων ασωμάτων και ανηφορίζουμε την Αδριανού. Περνάμε στον πεζόδρομο που απλώνεται παράλληλα με τις γραμμές του ηλεκτρικού και που κατακλύζεται από ταβερνάκια και καφέ. Δρόμος γεμάτος ζωή και κίνηση, φθάνουμε πάλι στον σταθμό του ηλεκτρικού και ανηφορίζουμε την Ερμού περνάμε την πλατεία συντάγματος και ανεβαίνουμε την Βουκουρεστίου. Το περιβάλλον αποκτά έναν αέρα άνεσης και προβολής. Εδώ στεγάζονται οι ακριβότερες εταιρείες της μόδας. Συνεχίζουμε στη Βουκουρεστίου και ανεβαίνουμε την Σκουφά . Η κίνηση των ανθρώπων είναι περιορισμένη. Πλησιάζουμε το σημείο τερματισμού που ταυτίζεται με το σημείο εκκίνησης .
Περικλης.
Κυριακή 17 Νοεμβρίου, η ημέρα φαίνετε καλή, ηλιόλουστη, αν και κάνει λίγο κρύο. Στην ατμόσφαιρα αν και είναι νωρίς και δεν κυκλοφορούν ούτε πολλά αυτοκίνητα ούτε πολλοί άνθρωποι, υπάρχει μία ενεργητικότητα, τα μόρια του αέρα διαχέονται ηλεκτρισμένα, ζωτικά. Στην γωνία Σκουφά και Ομήρου , αρχίζει η διαδρομή μας. Τα κτίρια και τα καταστήματα στέκονται με μια αίσθηση άνεσης, στην πλειονότητα τους προσεγμένα. Ορισμένα παρουσιάζονται μόνο μέσα από ευθείες γραμμές ενώ άλλα συνταιριάζουν την αισθητική του τετραγωνισμένου με διακριτικές καμπύλες. Στη Σκουφά και Μασσαλίας βρίσκεται και ο εκδοτικός οίκος μέλισσα . Στην βιτρίνα του, μου τραβάει την προσοχή ένα βιβλίο με τίτλο «Rituals of hospitality» , επειδή βρήκα ενδιαφέρουσα την επιλογή της λέξης rituals, τελετουργία . Η φιλοξενία ως τελετουργία αποκτά μια ιερή υπόσταση. Κατηφορίζοντας την οδό Μασσαλία, υπάρχει μια αίσθηση ησυχίας, σαν να υπάρχει ένα διάφανο πεδίο, που κρατάει την ενέργεια των κτιρίων προστατευμένη. Ίσως σε αυτό να συμβάλουν οι μεγάλες και επιβλητικές εξώπορτες, δίνοντας έτσι κύρος και μια αίσθηση μυστικότητας. Διασχίζουμε την οδό Σόλωνος και περπατάμε στον πεζόδρομο που περνάει δίπλα από την εκκλησία των αγίων Αναργύρων και την νομική σχολή, η οποία παραμένει κλειστή και την οποία διακοσμούν πανό με κόκκινη μπογιά, σε μια προσπάθεια να διασωθεί η δημόσια και δωρεάν παιδεία. Στην πλατεία που φιλοξενεί τις προτομές του Κωνσταντίνου και Ελένης Ουράνη και κάποιων άλλων. Άστεγοι βρίσκουν ένα μέρος για να ακουμπήσουν τα όποια υπάρχοντά τους και να περιμένουν τον χρόνο να κυλήσει. Διασχίζοντας τον πεζόδρομο αυτό νιώθεις μια γλυκόπικρη γεύση. Νιώθεις πως όταν τα κτίρια κατασκευάστηκαν απέπνεαν κάτι το σπουδαίο και αρχαιοελληνικό στην αρχιτεκτονική τους. Τώρα η ατμόσφαιρα αναδύει μια αίσθηση αποσύνθεσης και παρακμής. Εδώ βρίσκεται επίσης το μουσείο και κέντρο μελέτης του ελληνικού θεάτρου. Περνάμε την οδό Ακαδημίας και συνεχίζουμε στην οδό Ρ. Φεραίου . Βλέπουμε τα μεγαλοπρεπή κτίρια της εθνικής βιβλιοθήκης και της ακαδημίας των επιστημών των γραμμάτων και των καλών τεχνών , που ιδρύθηκε στις 18 Μαρτίου του 1926. Το πρώτο προεδρείο της ακαδημίας μάλιστα αποτελούνταν από τους Φωκίων Νέγρη, Γεώργιο Χατζηδάκη, Σίμο Μένανδρο , Κωστή Παλαμά, Γεώργιο Δροσίνη. Το κτίριο της οποίας αποπνέει την αρχαιοελληνική μεγαλοπρέπεια και απηχεί την ακαδημία του Πλάτωνος. Διασχίζουμε την Πανεπιστημίου και περνάμε στην πλατεία Κοραή . Εδώ μεγάλα κτίρια διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών περιβάλλουν την πλατεία και η στοά Κοραή που τώρα στεγάζει διάφορα καφέ και καταστήματα . Το κτίριο που στεγάζεται τώρα η στοά, ανήκε στην εθνική ασφαλιστική και λίγο αφότου ολοκληρώθηκε επιτάχτηκε από τους ναζί το 1942 για να στεγαστεί η κομμαντατούρ. Περνάμε τη σταδίου, απέναντι στην πλατεία Κλαυθμώνος . Παλαιότερα ονομαζόταν πλατεία των κήπων του παλαιού παλατιού, πλατεία νομισματοκοπείου, πλατεία του κήπου του υπουργείου οικονομικών , πλατεία 25ης Μαρτίου, πλατεία δημοκρατίας, καθώς πλατεία εθνικής συμφιλιώσεως, ονομασία που έχει και το γλυπτό στο κέντρο της, « εθνική συμφιλίωση» παρουσιάζει τρεις φιγούρες ανθρώπινες ύψους 8 μέτρων που συσπειρώνονται και υψώνουν το χέρι τους ψηλά, σε κάτι ανώτερο, κάτι το ιδανικό. Ανεβαίνουμε τη Σταδίου και περνάμε έξω από την Παλιά Βουλή. Έξω από τη βουλή βρίσκεται το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και μια προτομή του Χαρίλαου Τρικούπη και μία φράση του: η Ελλάς θέλει να ζήσει και θα ζήσει. Συνεχίζουμε στην οδό Κολοκοτρώνη και μεταβαίνουμε σε μια άλλη πλευρά της πόλης. Τα κτίρια βρίσκονται κοντά μεταξύ τους και απέναντι, η περιοχή διατηρεί την εντύπωση των παλαιότερων χρόνων . Υπάρχουν, επίσης κτίρια ερειπωμένα αλλά και μια ποικιλία καταστημάτων που παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη αισθητική. Περνάμε την Αιόλου και φτάνουμε στην Αθηνάς. Η οδός αυτή μου δίνει την εντύπωση της βρωμιάς στον χώρο. Τα περισσότερα κτίρια θυμίζουν κάτι το φθαρμένο. Στην πλατεία Μοναστηρακίου, χορευτές του δρόμου , πλανόδιοι πωλητές , περαστικοί και άλλοι που περιμένουν τον φίλο τους ή το ραντεβού τους. Συνεχίζουμε στην Ερμού και περνάμε στον δρόμο με τους πλανόδιους πωλητές που πουλάνε ότι μπόρεσαν να βρουν, ρούχα, παπούτσια μεταχειρισμένα και μη, μικροσυσκευές, βιβλία, δίσκους, ότι τέλος πάντων μπόρεσαν να ξετρυπώσουν, ελπίζοντας πως κάποιος θα τα αγοράσει. Καθώς προχωράμε συνεχίζουμε και συναντάμε πιο οργανωμένα παλαιοπωλεία από γραμμόφωνα, κεντήματα σε κορνίζες, βιβλία , μπιζού και διακοσμητικά αντικείμενα . Ο δρόμος σφύζει από ζωή και κινητικότητα. Οι περισσότεροι εδώ μοιάζουν ταλαιπωρημένοι , άνθρωποι χαμηλής μόρφωσης που ψάχνουν έναν τρόπο να εξασφαλίσουν χρήματα. Εντελώς ενστικτωδώς το μάτι μου πέφτει σε ένα βιβλίο που τιτλοφορείτε ως ΝιζΊνσκι της Ρομολα Νιζινσκα , τίποτα δεν είναι τυχαίο υποθέτω. Φθάνουμε τελικά στην πλατεία αγίων ασωμάτων και ανηφορίζουμε την Αδριανού. Περνάμε στον πεζόδρομο που απλώνεται παράλληλα με τις γραμμές του ηλεκτρικού και που κατακλύζεται από ταβερνάκια και καφέ. Δρόμος γεμάτος ζωή και κίνηση, φθάνουμε πάλι στον σταθμό του ηλεκτρικού και ανηφορίζουμε την Ερμού περνάμε την πλατεία συντάγματος και ανεβαίνουμε την Βουκουρεστίου. Το περιβάλλον αποκτά έναν αέρα άνεσης και προβολής. Εδώ στεγάζονται οι ακριβότερες εταιρείες της μόδας. Συνεχίζουμε στη Βουκουρεστίου και ανεβαίνουμε την Σκουφά . Η κίνηση των ανθρώπων είναι περιορισμένη. Πλησιάζουμε το σημείο τερματισμού που ταυτίζεται με το σημείο εκκίνησης .
Περικλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου