Βράδυ Παρασκευής. Κάνει κρύο Στο κέντρο της Αθήνας. Δεν έχω φάει τίποτα όλη μέρα και μπαίνω στο μαγαζί που πηγαίνω κάθε φορά όταν θέλω να φάω μόνη μου. Τα χρώματα και οι μυρωδιές όπως κάθε φορά. Είναι πολύ πιο ήσυχα απ' ότι τα μεσημέρια και μπορώ με ηρεμία να καθίσω στο τραπέζι στη γωνία. Τα φαγητά ζεστά περιμένουν και η κυρία πίσω απ' τον πάγκο πρόθυμη να μου πει ένα ένα κάθε πιάτο τι έχει μέσα και με υπομονή ανέχεται την αναποφασιστικότητά μου. Φαίνεται γύρω στα πενήντα, με καστανά ανακατεμένα μαλλιά, μια ποδιά μισοφορεμένη που δείχνει ότι δουλεύει ήδη αρκετές ώρες. Το ένα της χέρι στον νιπτήρα και το άλλο σε μια κατσαρόλα που κάτι μέσα της κοχλάζει. Ταυτόχρονα φωνάζει στο παιδί που δουλεύουν μαζί να συνεχίσει το διάλειμμά του να τελειώσει το τσιγάρο του γιατι θα τα κάνει εκείνη. Εμπνέει μια ασφάλεια και δίνει μια αίσθηση πως ό,τι κι αν προκύψει θα το αντιμετωπίσει. Δείχνει ότι είναι έμπειρη σ' αυτό που κάνει και διατεθειμένη να βοηθήσει τον οποιονδήποτε μπει στο μαγαζί.. Αργότερα καλεί κάποιον στο τηλέφωνο και αναφέρει ότι «Ελπίζω να μην έιναι ακατάλληλη η ώρα... ναι ήρθε κι έτσι έγινε. Η κοπέλα ήταν πολύ σωστή.. Ναι βέβαια συμφωνώ. έχετε δίκιο.. Εκείνος δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του δεν ξέρει τι θα πει δουλειά. Τι να του πεις»
Ένιωσα πως θα έπρεπε να σταματήσω ν' ακούω τι λέει γιατι είχα εκτός των άλλων τελειώσει και το φαγητό μου. Αναρωτήθηκα τι ιστορίες κουβαλάει ο καθένας σ αυτό το μαγαζί που το κοινό μας είναι αυτός ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε είτε για να φάμε είτε για να εξυπηρετήσουμε αυτούς που θέλουν να φάνε. Παρόλα αυτά σκέφτηκα πως αυτή τη γυναίκα τη λένε Βιολέτα και ίσως έχει μεγαλώσει στην Αθήνα με γονείς που ήρθαν από κάποιο νησί να δουλέψουν και πως από μικρή μαγείρευε με τη μητέρα της και δίπλα της έμαθε πολλά για τη μαγειρική. Η Αθήνα είναι το μέρος που μεγάλωσε και συνεχίζει να ζει .Δεν έχει κάνει αρκετά ταξίδια γιατι πάντα δουλεύει για να μπορέσει να συντηρήσει εκείνη και την οικογένειά της. Έχει έναν γιο που σπουδάζει μακριά και μια κόρη που του χρόνου τελειώνει το σχολείο Δεν είμαι σίγουρη αν έχει καποιον σύζυγο. Όπως και να 'χει πάντως νιώθω πως είτε το θέλησε είτε όχι προσπαθεί με τον καλύτερο τρόπο ν' ανταπεξέλθει στο ρόλο της που ή η ίδια έδωσε στον εαυτό της ή κάποια άλλη συνθήκη της επέβαλε Αυτός είναι ο τρόπος της να επιβιώσει.
Μαρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου